Δεν προβλέπει τη Συκιά ο ενεργειακός σχεδιασμός Χατζηδάκη για την επόμενη δεκαετία
Το ΕΣΕΚ (το Εθνικό σχέδιο ενέργειας για την κλιματική αλλαγή) που κατέθεσε ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, προβλέπει τη σταδιακή αντικατάσταση μέχρι του 2028, του λιγνίτη για την παραγωγή ενέργειας, με φυσικό αέριο, αιολική ενέργεια και φωτοβολταϊκά (Φ/Β). Για τα υδροηλεκτρικά προβλέπει ελάχιστα και μόνο το φράγμα της Μεσοχώρας, ενώ δεν υπάρχει στο σχεδιασμό το υδροηλεκτρικό της Συκιάς.
Παρατήρηση πρώτη: Καλή η αντικατάσταση του λιγνίτη, αλλά το φυσικό αέριο είναι προσώρας εισαγόμενο, άρα η ενεργειακή μας εξάρτηση από άλλες χώρες (κυρίως Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν, Αλγερία) αυξάνεται σε μία περίοδο που η παγκόσμια οικονομία κάνει μία στροφή προς η εσωστρέφεια και τον προστατευτισμό.
Παρατήρηση δεύτερη: Ο τρόπος με τον οποίο επιδιώκει να αναπτύξει τις ΑΠΕ η χώρα υποθηκεύει το μέλλον της και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Με τα φωτοβολταϊκά πάρκα των 500 ΚW ακόμη και σε γη - άνω των 10 στρεμμάτων- υψηλής παραγωγικότητας, υπονομεύεται μελλοντικά η αγροτική της παραγωγή, σε μία προσπάθεια της πολιτείας να δημιουργήσει κομματική πελατεία... Κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί γυρίζουν στο θεσσαλικό κάμπο και υπόσχονται στους αγρότες ότι θα τους δίνουν μισθό.. Τέτοια «δημοσιοϋπαλληλοποίηση» του αγροτικού τομέα δεν θα ανέμενε κανείς από μία υποτιθέμενη φιλελεύθερη κυβέρνηση... Δεν είμαστε αντίθετοι μ τα αγροτικά φωτοβολταϊκά, αλλά θα μπορούσαν να καλύπτουν με την αυτοπαραγωγή το υψηλό κόστος παραγωγής των αγροτών, με Φ/Β σε στέγες από αγροτικές αποθήκες και στάβλους και να δίνουν και πρόσθετο εισόδημα– γιατί όχι- σε γη χαμηλής παραγωγικότητας, υποβαθμισμένη και όχι δεσμεύοντας γαίες υψηλής παραγωγικής ικανότητας…
Παρατήρηση τρίτη: Η ανάπτυξη των αιολικών πάρκων γίνεται χωρίς σεβασμό στη φύση, σε βουνά της πατρίδας με φυσική, πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, όπως τα Άγραφα. Το αν για παράδειγμα προχωρήσει το αιολικό πάρκο στα Άγραφα, πάνω από τη Λίμνη Πλαστήρα, συνιστά από μόνο του μία λανθασμένη επιλογή, αν δε προχωρήσει χωρίς υπογειοποίηση, αλλά με εναέρια καλώδια, αποψιλώνοντας ελατοδάση, όπως καταγγέλλει το δίκτυο φορέων και πολιτών για τα Άγραφα, καταστρατηγώντας τις περιβαλλοντικές μελέτες, τότε είναι εγκληματική επιλογή.
Παρατήρηση τέταρτη: Ακόμη πιο εγκληματική επιλογή, τέλος συνιστά η απουσία από τον εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, μέχρι το 2028, του υδροηλεκτρικού της Συκιάς, για προφανείς λόγους. Πρώτον γιατί όπως προαναφέρθηκε εξαρτά ακόμη περισσότερο τη χώρα ενεργειακά από εισαγόμενο φυσικό αέριο Μέχρι να αρχίσουμε να παράγουμε δικό μας από υποθαλάσσια κοιτάσματα, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος και κόπος για συνεννόηση με τον «κακοπροαίρετο γείτονα». Και δεύτερον γιατί δεν επιλύει το μεγάλο πρόβλημα άρδευσης του Θεσσαλικού κάμπου, που είναι το έλλειμμα επιφανειακών υδάτων, που μόνο από τη μερική εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, μπορεί να επιλυθεί ριζικά. Και πλέον με βάση το σχεδιασμό εκτροπή άνω ρου Αχελώου, ίσον ολοκλήρωση του έργου της Συκιάς.
Επί της ουσίας δηλαδή το ΕΣΕΚ υπονομεύει και τη διατροφική αυτάρκεια της χώρας, αφού καταδικάζει για την επόμενη δεκαετία, τη θεσσαλική πεδιάδα σε ερημοποίηση. Παρά λοιπόν τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και δεσμεύσεις των κυβερνώντων στο σχεδιασμό τους δεν προβλέπεται για την επόμενη δεκαετία ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου και όλα τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση και επικοινωνιακά παίγνια….
Επί της ουσίας δηλαδή ο κυβερνητικος σχεδιασμός είναι για να καλλιεργούνται σε ένα άνυδρο κάμπο, αντί τρόφιμα, λαμπογυάλια, από Φ/Β πάρκα με πάνελς εισαγόμενα από Γερμανία κυρίως και Κίνα…
Εν κατακλείδι όπως λέει και μία ινδιάνικη ρήση: Το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, αλλά το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας… .Και προς τούτο οφείλουμε να αφήσουμε για το μέλλον έναν κάμπο πιο εύφορο που θα επιλύει το πρόβλημα διατροφικής αυτάρκειας της χώρας κι όχι έναν κάμπο εγκαταλειμμένο, χωρίς νερό γεμάτο με κουφάρια αλουμινίου…
Πηγή:energypress.gr